Meandry ludzkich emocji…

Emocje…Z nich zbudowane jest nasze osobowe wnętrze. Nimi wyściełane są nasze codzienne zdarzenia. Wyściełane… mało powiedziane, powinnam wyrazić – są nimi zarzucane .. .

Na wszystko reagujemy emocjami . Od samego rana wylatują z nas iskry ekscytacji.

Najczęściej dlatego, że zdarzyło się nam wstać lewą nogą z łóżka. I niektórzy pewnie wtedy myślą – przydałaby mi się wróżka. Od wróżek i wróżbitów aż się roi. Są wszędzie. Już nie tylko na ulicy. Widzimy, jak rozdają karty na ekranach telewizorów, jak reklamują się nachalnie w internecie.

Zdarza się, że trafiają do nich także ludzie, o których zdawałoby się, że są mądrzy doświadczeniem i wyimaginowanych porad nie potrzebują . A jednak… Widać, że potrzebują, skoro zapotrzebowanie na magów jest. Dziwić się i nie dziwić. Świat pełen jest tajemnicy, którą najlepiej rozsupłać tajemnicą, bo inaczej się nie da. A emocję wyjaśnić u wróżki, to pozbyć się strapienia. Tak sądzą niektórzy.

Większość jednak nie ucieka się do wróżek czy psychologów, którzy działają na podobnych zasadach co kabalarki. Ci pozostali radzą sobie sami. Kiedy jednak nadarzy się okazja, to dzielą się nimi z najbliższymi, z przyjaciółmi czy ze znajomymi. Dla niektórych pozbycie się emocji to występ w programach telewizyjnych . W ten sposób oczyszczają się ze złogów złych emocji, które często przybierają irracjonalne rozmiary. Szukają też pomocy w „reality show”, czyli w dokumencie prawdziwych zdarzeń zwykłych ludzi, w różnorakich sytuacjach życiowych i z różnorodnych środowisk. Często są to przykłady tak absurdalne, że przekraczają granice zdrowego rozsądku. Sensacja jest mocną stroną tych programów, bo przyciąga rzesze widzów, którzy równie jak „aktorzy” tych widowisk, popadają w stan podwyższonej emocji.

Wydarzenia i wypowiedzi są manipulowane przez prowadzącego w celu stworzenia odpowiedniej iluzji przedstawianej rzeczywistości. Skąd człowiek znajduje w sobie tyle siły , by samotnie stanąć oko z oko z publicznością i pleść androny? Jakim trzeba być człowiekiem, by tak się zachować? Ludzie występujący w tych programach sprawiają wrażenie dumnych z nie ukrywania swych przeżyć i stanów emocjonalnych . Nie zauważają, że wplątywani są w sieć poniżenia. Znany prezenter, Jerry Springer, syn właściciela sklepiku obuwniczego i urzędniczki bankowej, wywodzący się z rodziny żydowskiej, zamieszkałej w Polsce, w Gorzowie Wielkopolskim, Jerry Springer, bazuje na ludzkich uczuciach. Jego gośćmi są najczęściej ludzie wywodzący się z niższych klas społecznych i niewykształceni. Tematem prowadzonego przez niego serialu jest najczęściej niewierność, homoseksualizm, stręczycielstwo, transwestytyzm, prostytucja, rasizm. Podczas konfrontacji bohaterowie nie kryją swych emocji, dochodzi do rękoczynów, krzyków, przekleństw i niekontrolowanych zachowań.

Właśnie dlatego występy u Springera cieszą się wielką popularnością .

Z kolei Oprah Winfrey stworzyła intymną spowiedź w formie komunikacji medialnej i spopularyzowała gatunek tabloit talk show. Program ten, też kontrowersyjny poprzez postawienie emocji w centrum uwagi, jest przychylnie przyjmowany przez społeczeństwo amerykańskie, które spragnione jest sensacji podobnie, jak społeczność polska, odnajdująca swych bohaterów jednego dnia, w programie Ewy Drzyzgi – „Rozmowy w toku”.

Nasza rodzima prezenterka, podobnie jak jej amerykańscy koledzy, wykorzystuje w swoim programie podobne metody uwodzenia widzów. Często bezceremonialnie i demonstrowaną pozorowaną naiwnością, wyciąga zwierzenia. od swych podopiecznych . Występujący w programie bezwstydnie się obnażają i często popisują swymi doświadczeniami z zakresu miłości, dziwactw, nałogów, związków partnerskich i relacjach damsko – męskich.

A wszystko to na bazie emocji, które wyrastają z błahych powodów niczym grzyby po deszczu.

Emocje mogą być negatywne albo pozytywne. Nikt z nas nie jest wolny ani od tych jednych, ani od tych drugich. One po prostu w nas są. Ulegamy im i z nimi walczymy, bo przeszkadzają w normalnym, wyważonym funkcjonowaniu. Przy tym są wskazane. Bez nich bylibyśmy bliżej nieokreśleni. To ich bogactwo głębi określa nas jako ludzi. Żyć z emocjami jest ciężko. Bez nich byłoby jeszcze trudniej. Emocje pełnią rolę ozdobnika albo przyprawy. Wybuchają w różnych sytuacjach i z różnorakich powodów. Człowiek bez emocji byłby bez wyrazu. Taka wata higieniczna… Reagujemy na świat, w którym żyjemy, na ludzi, zdarzenia, politykę i pogodę… Słowem nie ma niczego, na co byśmy nie zareagowali. Są tacy ludzie, którzy reagują na wszystko – na to, co kto i jak mu o czymś powiedział, jak był ubrany, jak chodzi, co robi i co mu się niebawem przydarzy. Bo w swych emocjach ludzie rozpędzają się we wszystkich możliwych kierunkach, ulegając złym albo pozytywnym nastrojom.

Emocje wyzwalają w nas energię albo ją pochłaniają. Powstają, kiedy obserwujemy innych ludzi albo analizujemy własne postępowanie, jeśli jesteśmy do tego zdolni. Bardzo często, a nawet najczęściej, emocje wywołują w nas inni. Bo emocje mają to do siebie, że są gwałtowną ą reakcją na coś… lub na kogoś…

Czesław Niemen swoje emocje wyraził w piosence – „Dziwny jest ten świat”.

Pamiętam , z jakimi emocjami ją śpiewał…

„Dziwny jest ten świat

gdzie jeszcze wciąż

mieści się wiele zła

I dziwne jest to

że od tylu lat człowiekiem

gardzi człowiek

Dziwny ten świat

świat ludzkich spraw

czasem aż wstyd przyznać się

a jednak często jest

że ktoś słowem złym

zabija tak jak nożem

Lecz ludzi dobrej woli

jest więcej

i mocno wierzę w to

że ten świat

nie zginie nigdy dzięki nim

nie nie nie

Nadszedł już czas

najwyższy czas

nienawiść zniszczyć w sobie.”

Amerykański psycholog Plutchik określił teorię emocji . Przedstawił osiem naturalnych emocji. Z tych podstawowych wrodzonych emocji wyrastają wszystkie pozostałe.

Diagram Plutchika przedstawia relacje między poszczególnymi emocjami. Wszystko to jest nam dobrze znane z własnych przeżyć . Łzy wywołane są żalem, bólem , złością , radością lub miłością :

„O tak, ja wiem…” Rabindranath Tagore

O tak, ja wiem, że nie istnieje nic,

o ty, umiłowanie mojego serca-

ponad twą miłość, ponadto światło złote,

tańczące śród liścienia, te gnuśne

po niebie żeglujące obłoki,

ten powiew przelotny, zostawiający

chłód na mym czole.

Światłość poranna zalewa mi oczy-

twojego serca to zwiastun, wysłany,

wysłany ku mnie.

Oblicze twoje nachyla się nad mojem,