Krzysztof Kamil Baczyński

Krzysztof Kamil Baczyński

W wieku 12 lat (1933 r.) rodzice wysłali go do Gimnazjum im. Batorego w Warszawie, gdzie po 6 latach nauki uzyskał świadectwo dojrzałości (1939 r.). Wychowany w domu, w którym literatura miała duże znaczenie, już w szkole odznaczał się sporą kulturą literacką, nie tylko zresztą polską. Ale jako zbuntowany członek Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus” niechętnie chodził do szkoły, przez co jego świadectwa nie były idealne. W 1938 roku zaangażował się w wydawanie czasopisma „Strzały”, tam zadebiutował jako poeta. Uwielbiał rysować. Właściwie przez cały okres szkolny marzył o zostaniu rysownikiem lub grafikiem. Wojna pokrzyżowała mu plany. Chciał rozpocząć studia na Akademii Sztuk Pięknych, niestety najpierw zmarł mu ojciec, zaraz potem wybuchła wojna. Wraz z matką (z pochodzenia Żydówką) pozostał po stronie aryjskiej po utworzeniu getta. Młody Baczyński musiał przyjąć rolę odpowiedzialnego za swą rodzinę człowieka, który nie mógł okazywać żalu po śmierci ojca ze względu na załamaną zupełnie tym wydarzeniem matkę. Pozostało mu wylewanie swych uczuć na papier. Zaczął pisać. Jesienią 1942 roku zapisał się na polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (studiował niecały rok). Musiał chwytać się różnych prac dorywczych, aby utrzymać rodzinę – pracował u szklarza, węglarza, w zakładach Sanitarnych. W chwilach wolnych od pracy uczył się w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa im. Norwida.
1 grudnia 1941 roku stał się dla Baczyńskiego niezapomnianym dniem – poznał wtedy Barbarę Drabczyńską, „Basię”, do której i o której pisał swe erotyki. 3 czerwca 1942 roku młodzi pobrali się. W swym wynajętym domu organizowali spotkania żołnierzy Armii Krajowej, często połączone z czytaniem polskich książek. Aktywnie uczestniczyli w podziemnym życiu stolicy. Baczyński brał tez czynny udział w działaniach wojennych. Pierwsze dni po wybuchu powstania warszawskiego okazały się dla Baczyńskiego ostatnimi… 4 sierpnia 1944 roku był w okolicach Placu Teatralnego. Około godz. 16.00 ktoś go zastrzelił. Baczyński miał wtedy zaledwie 23 lata. Prawie miesiąc później (1 września) zginęła także jego żona, Basia, która była już wówczas w ciąży.
Pisał sporo, jakby przeczuwając swój krótki żywot. W latach 1940-1944 wydał kilka tomików wierszy: „Zamknięty echem” (1940), „Dwie miłości” (1940), „Wiersze wybrane” (1942), „Modlitwa”, „Arkusz poetycki nr 1” (1944) i zbiór „Śpiew z pożogi” (1944). Jego utwory wydawane były również w antologiach konspiracyjnych: „Pieśń niepodległa” i „Słowo prawdziwe” (1942). Zachowały się niemal wszystkie jego utwory: w sumie ponad 500 wierszy, kilkanaście poematów, około 20 opowiadań.
Poezja Baczyńskiego pełna jest symboli, obrazów i wizji, które mogą być dość trudne w odbiorze. Tematyka wojny przeplata się z mityczną arkadią, światem wytęsknionym i wymarzonym. Metafory, przywołania świata baśni, świata snu czy budowanie misternej nastrojowości to cechy charakterystyczne jego poezji.
Pisał pod pseudonimami. Najczęściej używane to: Jan Bugaj, Emil, Jan Krzyski, Krzysztof Zieliński, Piotr Smugosz czy Krzyś.

Agata Ignatowicz 2008.10.17

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :