Kazimierz Wojniakowski – twórca realistycznych portretów_pojedynczych i zbiorowych.

Kazimierz Wojniakowski – twórca realistycznych portretów_pojedynczych i zbiorowych.

Dokładna data narodzin Kazimierza Wojniakowskiego nie jest znana. Niektórzy badacze uważają, że artysta przyszedł na świat w 1771 roku, inni natomiast twierdzą, że urodził się on rok później. Większość historyków jest jednak zgodna co do tego, że miejscem jego narodzin był Kraków.
Kazimierz Wojniakowski rozwijał swoje umiejętności artystyczne w krakowskim cechu malarzy. Następnie kontynuował edukację u włoskiego mistrza pędzla, a zarazem nadwornego malarza Stanisława Augusta – M. Bacciarellego.
W 1794 roku Kazimierz Wojniakowski wziął udział w powstaniu kościuszkowskim. Po zakończeniu walk wyzwoleńczych artysta przeniósł się do majątku Czartoryskich w Puławach, gdzie spędził kolejne dwa lata. Następnie malarz powrócił do Warszawy, w której pozostał już do końca życia. Na kilka lat przed śmiercią nawiązał on współpracę z portrecistą oraz miniaturzystą – Józefem Kosińskim.
Kazimierz Wojniakowski zmarł w Warszawie w 1812 roku.
Artysta uprawiał malarstwo olejne i pastelowe, zajmował się również rysunkiem. Repertuar tematyczny dzieł Kazimierza Wojniakowskiego obejmował sceny religijne, wydarzenia współczesne malarzowi (np. uchwalenie Konstytucji 3 Maja), obrazy rodzajowe, alegorie oraz portrety. Malował on głównie wizerunki najbardziej poważanych ludzi swojej epoki. Jego dorobek artystyczny obejmuje więc portrety ówczesnego monarchy – Stanisława Augusta Poniatowskiego, Tadeusza Kościuszki, Napoleona, arystokratów oraz wielu innych osobistości.
Oprócz wizerunków pojedynczych osób Wojniakowski malował również portrety zbiorowe, takie jak „Zebranie towarzyskie w parku”. Obraz ten przedstawia członków dwóch familii, zgromadzonych nieopodal okazałej rzeźby zdobiącej park, którą jest pomnik Stanisława Augusta. Kazimierz Wojniakowski utrwalił na portrecie ponad dwadzieścia wizerunków osób, takich jak dystyngowane damy w białych, zwiewnych sukniach, elegancko ubrani dostojnicy w perukach oraz dzieci. Tytuł obrazu sugeruje, że obserwujemy raczej scenkę rodzajową – spotkanie grupy zaprzyjaźnionych osób w parku, niż portret ze starannie upozowanymi modelami.
Spod pędzla Kazimierza Wojniakowskiego wychodziły również obrazy będące niejako zapisem wspomnień z jego udziału w walkach powstańczych. Są to portrety oraz takie dzieła, jak na przykład: „Kościuszko przy armacie” czy „Praga wzięta”.
Dorobek artystyczny Kazimierza Wojniakowskiego obejmuje także pejzaże, które zwykle przedstawiają również widoczne w oddali wizerunki portretowe. Przykładem tego są następujące obrazy: „Widok Parku Łazienkowskiego z fontanną” oraz „Widok Parku Łazienkowskiego z posągiem Tankreda i Kloryndy”.
Kazimierz Wojniakowski malował też dzieła o charakterze alegorycznym, takie jak „Nadzieja”. Obraz ten przedstawia kobietę, która w przejmującym mroku nocy z ufnością wyciąga dłonie do zamglonej gwiazdy – jedynego jasnego punktu, majaczącego na czarnej płaszczyźnie nieba.
Bibliografia:
http://webart.omikron.com.pl/
http://www.pinakoteka.zascianek.pl/
http://wikipedia.org/
Nina Kinitz 23 sierpnia 2009

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :