Muzykujący polityk  – Michał Kleofas Ogiński

Muzykujący polityk – Michał Kleofas Ogiński

Lekcje u najlepszych
Michał Kleofas Ogiński urodził się 25 września 1765 roku w Guzowie, a zmarł 15 października 1833 roku we Florencji. Był znakomitym skrzypkiem. Lekcji gry na skrzypcach i na klawikordzie oraz teorii uczył go Józef Kozłowski. Natomiast od roku 1782 pobierał lekcje od Ivana Mane Jarnovića. Jednak nie tylko w Polsce zdobywał wiedzę muzyczną. Podczas swoich pobytów za granicą korzystał z rad światowej klasy skrzypków: Givanniego Battistę Viottiego oraz Pierre’a Baillota.

Kariera polityczna
Michał Ogiński był dobrze zapowiadającym się muzykiem. Ze swoim talentem mógł zrobić międzynarodową karierę. Jednak nie chciał wiązać swojej przyszłości z muzyką. Postanowił zaangażować się w działalność polityczną, a muzyka był tylko jego oderwaniem od otaczającej go rzeczywistości. Odkąd ukończył 21 lat był posłem na sejm oraz gorącym zwolennikiem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który nadał mu tytuł komisarza skarbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Był również dyplomatą. W latach 1790 – 91 wybrał się z misją poszerzania kontaktów handlowych do Hagi, Amsterdamu oraz Londynu. Mimo, że nie był zwolennikiem Konstytucji 3 –go Maja uczestniczył w pracach Sejmu Wielkiego. W roku 1793 sejm powierzył mu stanowisko podskarbiego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jego najgorszym posunięciem było podpisanie traktatów rozbiorowych z Rosją i Prusami. Jednak szybko się zrehabilitował i wziął udział w powstaniu kościuszkowskim dowodząc oddziałem strzelców konnych.

Działalność emigracyjna
Kiedy doszło do upadku Wilna przedostał się do Warszawy, by stamtąd po bitwie pod Maciejowicami wyjechać do Wiednia, a później do Wenecji. Odrzucił propozycję powrotu do Polski złożoną przez dowódcę wojsk okupacyjnych Aleksandra Suworowa. W wyniku tej decyzji majątek Ogińskiego został skonfiskowany. Od tego momentu działał na emigracji. Tam w latach 1797 – 98 w Paryżu poznał Napoleona Bonapartego. Natomiast już w roku 1801 pozwolono mu wrócić do Rosji. Jednak postawiono mu warunek, iż musi złożyć przysięgę wierności carowi Aleksandrowi I. Kiedy to zrobił zgodzono się, by zamieszkał w Zalesiu koło Wilna. Swoją lojalnością wykazał się również podczas kampanii z 1812 roku.
Po zakończeniu walk zaczął obracać się w środowisku wileńskiej inteligencji i kultury. Zajmował się przede wszystkim organizacją przyjęć, przedstawień oraz koncertów. Był również prezydentem Towarzystwa Typograficznego, a także członkiem Towarzystwa Dobroczynności. W 1823 roku przeniósł się do Florencji, gdzie pozostał, aż do śmierci.
Korespondencja i pamiętniki Ogińskiego Mémoires de Michel Ogiński oraz Lettres sur la musique są ważnym źródłem historii.

Dzieła dla przyjemności

Mimo, że Michał Ogiński nie zajmował się muzyką zawodowo i swoje kompozycje tworzył głównie dla swojej przyjemności w jego dorobku możemy doszukać się kilku znaczących i wielkich kompozycji. Zajmował się tworzeniem kompozycji fortepianowych w tym przede wszystkim polonezów, walców, mazurków, kadryli, menuetów, galopów, marszy. W jego utworach znajdziemy również operę Zélis et Valcour ou Bonaparte au CaIre w 1 akcie do własnego libretta, a także utwory na głos i fortepian (romanse do słów poetów polskich i francuskich). Ogiński ma na swoim koncie również kilka pieśni powstańczych i rewolucyjnych. Największa popularność Ogiński zyskał dzięki znakomitym polonezom m.in.: Pożegnanie Ojczyzny .

Marta Kotas 2008.09.03

Share

Written by:

3 883 Posts

View All Posts
Follow Me :